Είναι στιγμές και ώρες δύσκολες για όλες τις πλευρές και για τη σημασία και αξία που ‘χει η απόφαση που θα ληφθεί και στο τέλος της ημέρας αφορά την ΑΕΚ το καλό της οποίας μετράει και μόνο στο τέλος της όποιας κουβέντας σχετικά με το ενδεχόμενο παραμονής, ή φυγής του Ματίας Αλμέιδα.
Η αλήθεια είναι πως φτάσαμε στο σημείο μηδέν στη συνεργασία διοίκησης και προπονητή και παραμένουμε σε αυτό έπειτα από μια πολύωρη συνάντηση που δεν έφερε αποτέλεσμα. Ο κόσμος προσπαθεί να καταλάβει, το ίδιο κι εμείς, ψάχνει την απάντηση στο ερώτημα: είναι για καλό, ή για κακό, το γεγονός ότι δεν βγήκε στα Σπάτα… λευκός καπνός; Πώς να μεταφραστεί όλο αυτό; Ότι γίνεται προσπάθεια για να υπάρξει κοινή συνισταμένη και να ξεπεραστούν τα εμπόδια, άρα θέλει και λίγο χρόνο ακόμη, ένα ακόμη ραντεβού για να φτάσουμε πιο κοντά; Αν ήταν -σου λέει- να τελειώσουν θα συζητούσαν, θα κατέληγαν και θα προχωρούσαν στο φινάλε και ας πονούσαν… Από την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος μπορεί κάποιος να σκεφτεί: τόσες ώρες τα είπανε και δεν τα βρήκανε, οπότε…
Γενικά υπάρχει και η σκέψη ότι μπορεί να έχουν λάβει την απόφαση και να τη μεταφέρουν για αύριο: είτε στο σενάριο να πάμε όλοι μαζί ενωμένοι στην προπόνηση που ορίστηκε (ενώ ήταν στο κενό έως αργά το βράδυ) στις 17:00 για μια νέα αρχή προκειμένου να διεκδικήσει η ομάδα το νταμπλ. Αλλά και η άλλη ανάγνωση: πως περιμένει πρώτα να το πει ο ίδιος ο Αλμέιδα μετά 2.5 χρόνια σε όλους ότι αποχωρεί και έπειτα να γίνει γνωστό παντού προκειμένου να μην ενημερωθούν όσοι θέλει ο Πελάδο από τα ΜΜΕ και όχι από τον ίδιο. Δυστυχώς όλα παίζονται και αυτή είναι η πραγματικότητα. Ωστόσο άλλο είναι το σοβαρό ερώτημα που τίθεται στην προκειμένη περίπτωση και εφόσον δεν υπάρχει κάτι δεδομένο από το ρεπορτάζ και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές και την ΑΕΚ φυσικά: δύναται η μια και η άλλη πλευρά, αυτή της διοίκησης και εκείνη του προπονητή, να καταφέρουν να βρουν αυτό στο οποίο δεν πλησίασαν καν κοντά από τον Ιούνιο έως τώρα τον Γενάρη, την χημεία για να προκύψει εμπιστοσύνη και άριστη συνεργασία;
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα στο οποίο οφείλουν να απαντήσουν πρώτα μέσα τους όλοι οι πρωταγωνιστές. Να ποτίσουν το μυαλό τους καλά, να το συζητήσουν μέσα τους και να το εμπεδώουν, να είναι 100% σίγουροι, διότι επαναλαμβάνω: ένα και μόνο πράγμα έχει σημασία και αυτό είναι το καλό της ΑΕΚ. Τι να το κάνει ο ΑΕΚτζής να συνεχιστεί -για παράδειγμα- η συνεργασία των δυο πλευρών και στο αμέσως επόμενο διάστημα δέκα ημερών, ενός μήνα, στη πρώτη στραβή έστω (κι ας αργήσει), να ζήσει ξανά το ίδιο άσχημο σκηνικό. Δεν βοηθάει κανέναν, δεν το αξίζει ο κόσμος της ΑΕΚ, δεν θα κάνει καλό και σε κανέναν από τους πρωταγωνιστές. Οπότε είναι σημαντικό να δουν το δάσος και όχι το δέντρο: εφόσον εκτιμούν ότι μπορούν με ειλικρίνεια, αλληλοσεβασμό και ένωση να πορευτούν με σκοπό να πετύχουν τους στόχους της ομάδας, έχει καλώς και πάμε παρακάτω, αν όμως υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον χωρισμό…
Προφανώς και είμαι απόλυτα υπέρ της παραμονής του Πελάδο, εκτιμώ ότι πιθανό να μη κάνει καθόλου καλό άμεσα στην ομάδα ο χωρισμός, θα είναι ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο το οποίο δεν ξέρω (και δεν υπάρχει απάντηση) αν θα μπορέσει να το ξεπεράσει άμεσα και να μη χαθεί εντελώς η χρονιά. Είναι 2.5 χρόνια με σημαντικές, αξέχαστες, ιστορικές στιγμές για την ΑΕΚ και τον κόσμο της, ταυτισμένες με τον Ματίας Αλμέιδα και με αποδυτήρια ταγμένα σε αυτόν. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο… Όμως δεν θα ‘χει καμία τύχη να πετύχει το μοντέλο αν δεν υπάρξει πραγματική ένωση, αν δεν βρεθεί η χημεία -που δεν είχε βρεθεί έως τώρα για κάποιο λόγο- και θα οδηγηθούμε σε ένα πολύ πιο άσχημο τέλος έπειτα, κάτι που δεν το αξίζουν οι στιγμές που προαναφέρω… Ίσως για όλα τα παραπάνω να χρειάζονται δικαιολογημένα και περισσότερο χρόνο οι δυο πλευρές και σίγουρα ο λατρεμένος Αργεντινός τεχνικός και άνθρωπος. Κυρίως όμως διότι πρόκειται και για μια σχέση, απόλυτης αγάπης, αληθινής, με το συναίσθημα στο φουλ ελέω …Σαμουράι!
Ξημερώνει λοιπόν μια σημαντική μέρα, όπως και να ‘χει, για την ΑΕΚ και πρέπει να υπάρχει μόνο μια ευχή όπως την αναφέρω από την αρχή του κειμένου μου έως το τέλος: ότι συμβεί να είναι με μοναδικό γνώμονα το καλό της ομάδας… Επιπρόσθετα από την επόμενη μέρα κιόλας να στηριχθεί πραγματικά και παντοιοτρόπως όποιος κι αν είναι στον πάγκο του Δικέφαλου, είτε παραμείνει ο Αλμέιδα είτε κάποιος άλλος μιας και θα αποκτηθεί -προφανώς- αντικαταστάτης. Θέλω να είναι ο Πελάδο όχι όμως για λίγο, ούτε καν μόνο έως το καλοκαίρι, θα είναι …ψεύτικο και δεν θα φέρει το αποτέλεσμα που πρέπει. Στο τέλος της ημέρας όλοι θα πρέπει να μάθουν απ’ όλο αυτό και τα λάθη τους και ανάλογα την απόφαση να πορευτούν χωρίς να τα επαναλάβουν και δη η διοίκηση που έχει το άλλοθι της αμάθειας και του ελάχιστου χρόνου ασχολίας με το ποδόσφαιρο (και γνωριμίας επί της ουσίας). Για να δούμε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τι μας ξημερώνει…
Δεν είναι όμως μόνο η χημεία που δεν βρέθηκε μεταξύ των δυο πλευρών. Απαιτείται επίσης (και δεν υπήρχε όπως αποδείχτηκε): Ένωση, εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια και όχι στα εύκολα… Γίνεται; Τι λέτε κι εσείς…;;;
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια